Remise in Ommen na Bloed, Zweet en Hagel.

Afgelopen zaterdag stond het affiche tegen FC Ommen op het programma. Vooraf werd in Koekange de jaarlijkse teamfoto geschoten. Na deze foto koos de helft ervoor om de wedstrijdkleding aan te houden, terwijl de andere helft ervoor koos om zich terug om te kleden.

Pim wilde dat er vandaag gepiekt zou worden. Dit bleek een 'onderonsje' met de groep die vorig weekend naar Newcastle afreisde voor een voetbaltrip. Het was zo'n weekend waar veel over werd nabesproken; Sander vond het bijvoorbeeld een goed idee om Stinkyspray mee te nemen. Dit resulteerde in een discotheek waar massaal de paling werd ingepakt door de stank, met een lege dansvloer als gevolg. Verder wilde gelegenheidsgrensrechter Hans het weekend voor altijd vastleggen door een aandenken op zijn schouder te tatoeëren.

Afijn, pieken dus. Dit moest gebeuren op het grote hoofdveld in Ommen. Een kleine wijziging op het wedstrijdformulier was de afwezigheid van Ruben. Daarentegen kreeg Pim weer de beschikking over iemand die in de slotfases haar op de tanden heeft; Bas.

De wedstrijd begon moeizaam vanaf de kant van Vitesse; de ploeg was zoekende op het grote, immense veld in Ommen. Dit leidde vroeg in de wedstrijd tot een kans voor de linksbuiten van FC Ommen. Thomas verdedigde zijn doel goed, maar niet fair. De speler tikte de bal langs de goalie, die vervolgens de aanvaller neerhaalde, penalty. De nummer 9 van de zwarthemden (met tevens de mooiste schoenen) schoot binnen, ondanks het schampen van Thomas' vingertoppen. Vanaf dat moment werden er kleine aanpassingen gedaan, waardoor de uitspelende ploeg meer grip kreeg op de wedstrijd. Na ruim een kwartier spelen, dook Dennis op bij de tweede paal na een gevaarlijke vrije trap. Hij bleef koel en werkte met links de 1-1 tegen de touwen.

Vrouwen aan de zijkant begonnen verliefd te worden op de mannen in het geel-rood. Net als het vrouwelijk schoon in Newcastle was de desbetreffende dame gekleed in het groen, vanwege St. Patricksday. Echter had Patrick vandaag niet zijn dag; een ware poeier kopte hij uit de doelmond, waarna hij duizelig de eerste helft uitspeelde.

In de rust bleef de doelpuntenmaker van Vitesse achter in de kleedkamer. Ruben Keizer, alias de voorzitter, verving hem. De tweede helft was nog maar net begonnen of het begon te hagelen. Hierdoor konden we naast zon, regen en wind ook hagel afstrepen op de bingokaart. Voetballend ging het redelijk gelijk op, Ommen probeerde te drukken maar kreeg geen echt grote kansen. Aan de andere kant creëerde Peter van een mogelijkheid een kans, maar deze verdween net naast de paal.

Na ruim 70 minuten leek het een déjà vu. Thomas haalde een doorgebroken(?) speler neer. Sommigen voelden de hagelbui al hangen, maar zo coulant als de scheidsrechter was, werd het afgedaan met een gele kaart, de zoveelste van de middag.

Met nog een paar minuten op de klok was het de voorzitter die de grootste kans van de tweede helft voor zijn rekening nam. Een teruggetrokken voorzet van Ivar werd uitstekend verwerkt richting de kruising. De Koekangenaren begaven zich al op de banken, maar met een katachtige reflex tikte de doelman van Ommen de bal uit de bovenhoek. De redding helaas nog mooier dan de aanval en het schot…

Het grote veld en de hevige strijd eisten ook hun tol; zowel Sander als Frits stortten ter aarde en smeekten om hulp, kramp was de oorzaak. Terwijl Sander niet geholpen werd door de voorbijlopende aanvoerder, wendde Frits zich tot de dichtstbijzijnde speler, Erwin schoot te hulp. Sander kon de strijd niet voortzetten, terwijl Frits op zijn tandvlees lopend de wedstrijd volmaakte. Er werd uiteindelijk niet meer gescoord, eindstand 1-1.

Onze zesde keeper Koen won in de rust een vleespakket, hij had namelijk het winnende lot per ongeluk in de prullenbak gevonden toen hij zijn leeggegeten-broodje-bal-schaaltje weggooide. De schouderham overhandigde hij aan Ruben, de rest zou hij de volgende ochtend opeten. Frits gaf daarentegen de voorkeur aan vitamines C en plukte zo nu en dan een lekker stukje fruit uit de fruitschaal in de kantine. Nadat alle kampioen geworden jeugdelftallen gehuldigd waren en Erwin meermaals benoemde dat Grolsch in de kantine een goed idee is, klom men weer in de bus om naar Koekange te vertrekken. Onderweg spoorde Johan menig buspassagier aan om die avond RTV Drenthe aan te zetten en daar zijn Bauke te bewonderen, het schijnt namelijk dat Johan dat een erg leuke en mooie man vindt.

Volgende week wederom een voetballoos weekend. We hopen jullie over twee weken te mogen verwelkomen aan de Sportlaan te Koekange, voor de wedstrijd tegen Desz. Alvast een fijn Paasweekend gewenst!